Επέτειος Πολυτεχνείου 2024

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 2024

Την 15/11/2024 οι μαθήτριες και μαθητές του Γυμνασίου μας με την επιμέλεια των εκπαιδευτικών Δεφίγγου Γεωργίας ΠΕ02 ΕΑΕ και Σπυροπούλου Ιωάννας ΠΕ02 παρουσίασαν την καθιερωμένη γιορτή για την επέτειο Πολυτεχνείου.

Στην αρχή έγινε ανάγνωση του μηνύματος του Υπουργού κ. Πιερρακάκη από τη Διευθύντρια κα Περιβολάρη Χρυσάνθη.


Η εκδήλωση πλαισιωνόταν από κείμενα, ποιήματα και εμπλουτίσθηκε με επετειακά τραγούδια από την υπέροχη χορωδία του σχολείου μας υπό τη διεύθυνση της εκπαιδευτικού Γκουάτσα Κάρμεν-Αντζέλικα. Προβλήθηκαν φωτογραφικά –ηχητικά ντοκουμέντα της εποχής εκείνης, καθώς και υλικό στη μορφή βίντεο με γεγονότα του Πολυτεχνείου 1973, που μας έβαλαν στο πνεύμα της επετείου.


Ποιήματα: Σιμοπούλου Διονυσία, Καραμιχάλης Κωνσταντίνος, Ζέζα Ελένη

Ανάγνωση κειμένου: Ζέζας Αθανάσιος

Στη συνέχεια οι μαθητές/τριες παρευρέθηκαν στην πλατεία Ηρώων, κατόπιν πρόσκλησης του Δήμου Πηνειού, όπουτελέσθηκε, σε κλίμα κατάνυξης, η επιμνημόσυνη δέηση, ακολούθησε ομιλία του κ. Δημάρχου, απαγγελίες ποιημάτων και τραγούδια.

Από το σχολείο μας η μαθήτρια Σιμοπούλου Διονυσία απάγγειλε το ποίημα «Στους σκοτωμένους σπουδαστές του Νοεμβρίου» της Λένας Παππά.

Τέλος τη σεμνή τελετή «έντυσε» μουσικά η υπέροχη χορωδία του Γυμνασίου Γαστούνης υπό τη διεύθυνση της μουσικού του Γυμνασίου Γκουάτσα Κάρμεν- Αντζέλικα με δυο τραγούδια,τον «Δρόμο» σε μουσική του Μάνου ΛοΪζου και στίχους Κωστούλας Μητροπούλου και τον «Λεβέντη» σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και στίχους Νότη Περγιάλη.

«Στους σκοτωμένους σπουδαστές του Νοεμβρίου» της Λένας Παππά

Μάτια κλειδωμένα, χέρια παγωμένα κείτεται

-δεκοχτώχρονώ ήτανε δεν ήτανε

για να έχω εγώ πουλιά-φτερά στα χέρια μου,

και συ στο σπιτάκι σου,

μια γλάστρα με βασιλικό στο πεζουλάκι

και τα παιδιά μας ξένοιαστα να χτίζουνε το μέλλον.

Η μάνα του τον περιμένει και δεν έρχεται,

η άνοιξή του παίζει κα δεν τηνε ξέρει πια.

Στις φλέβες του αίμα σταματημένο και πικρό,

γυαλί σπασμένο ο κόσμος, σωριασμένο πάνω του.

Για να έχω εγώ τον άσπρο μου ύπνο

Και συ γαρίφαλο χαμόγελο στο στόμα σου,

για να ’χουν τα παιδιά μας το δικό τους ήλιο…